[ Pobierz całość w formacie PDF ]
homoseksualistów argumenty o ich skłonnościach i potrzebie trwałego związku. A
potem kontynuował: Na te stosunkowo nowe argumenty spowiednik powinien
odpowiadać twardo i wskazywać, jak błędną jest myśl, że każda osoba ma prawo
do seksualnego spełnienia w zgodzie ze swoją seksualną skłonnością".
Obecna sytuacja nie jest łatwa dla Watykanu. Watykan, który waha się z
przyznaniem, że jest coś takiego jak powszechny homoseksualny styl życia, nie
może oceniać, jak zareagowaliby katoliccy parafianie, gdyby odkryli, że ich
proboszcz jest homoseksualistą, lub jak katoliccy rodzice, gdyby odkryli, że
zdeklarowany homoseksualista jest nauczycielem ich dzieci. Możliwe, że aby
powstrzymać jakiekolwiek podejrzenie, że Jan Paweł II mógłby nim być, oraz
powstrzymać ewentualne, związane z tym plotki jak to było w przypadku Pawła
VI postanowił Watykan pozwolić rozejść się historii o życiu miłosnym Karola
Wojtyły, zanim został on duchownym: w wieku 14 lat chłopiec nawiązał
uczuciowy związek z pewną polską dziewczyną, która miała pózniej zostać sławną
aktorką w Teatrze Starym w Krakowie. Dziewczyną, która została
zidentyfikowana przez włoski tygodnik Panorama" jako do dziś żyjącą jest 60-
letnia Halina Królikiewicz-Kwiatkowska: czasopismo wyjaśniło, że oboje
kontynuowali swój związek od 1934 roku do zawarcia przez nią małżeństwa z
innym mężczyzną w roku 1945. Rok pózniej Wojtyła został wyświęcony na
kapłana. Halina i Karol działali w ruchu podziemia i często widywano ich razem
na umówionych spotkaniach. Młody Wojtyła złościł swoich przyjaciół,
miłośników piłki nożnej, ponieważ Halinie poświęcał więcej czasu niż grze. Czy
oboje byli kiedykolwiek zaręczeni, nie można już tego stwierdzić, zwłaszcza ze
względu na okoliczność, że pani Kwiatkowska oświadczyła wobec reportera, że
jedyną miłością" pomiędzy nią a Janem Pawłem II była miłość do poezji" i
miłość do wolności". Po tym jak historia rozpuszczona przez Watykan,
rozprzestrzeniła się na wszystkie części świata, dziwnym sposobem wystąpił
rzecznik Kurii i zdementował tę wiadomość. Oświadczył: W związku z pytaniami
stawianymi przez niektórych dziennikarzy i doniesieniami pojawiającymi się w
niektórych publikacjach, jestem upoważniony do stwierdzenia, że chodzi w tych
informacjach jedynie o pogłoski, nie mające żadnych podstaw."
Rozdział II
RELIKWIE, EGZORCYZMY,
MORDERSTWA I %7łYCIE
POZMIERTNE
1
Pośmiertny Rejs Pani Peron
W argentyńskiej zawilej przeszłości nie było takiego przypadku, jak
makabryczna odyseja Evity Peron, której zabalsamowane zwłoki krążyły
nieznanymi drogami, po różnych zakamarkach Ameryki Południowej i Europy
przez okres dwóch dziesięcioleci. Na dodatek dużą rolę w tym dramacie odegrał
Watykan, o czym nie było żadnych doniesień w środkach masowego przekazu.
Saga Evity Peron jest wzorcowym przykładem tajnych metod działania Watykanu.
Przez ponad 30 lat, od jej śmierci, w wieku 33 lat, w 1952 roku jej historia
była owiana nieustannymi intrygami i sekretami. Jej zwłoki były transportowane
w ścisłej tajemnicy, z jednego do drugiego kraju pięć razy, w specjalnie
zabalsamowany sposób (podobnego użyto do zabalsamowania Lenina). Dla
ukochanej żony, były prezydent Juan Peron, znany też jako argentyński patriota i
obrońca argentyńskiego ludu, a zwłaszcza biednych, znalazł wreszcie miejsce
wiecznego spoczynku na cmentarzu Recoleth w Buenos Aires.
Maria Eva Duarte urodzona 7 maja 1919 roku, jako nieślubna córka farmera-
woznicy i właścicielki małego hoteliku oddalonego o około 150 mil na zachód od
Buenos Aires, w wieku 15 lat szukając szczęścia w teatrze poznała Perona. Po roku
pracy w teatrze udało się jej uzyskać rolę w podrzędnym filmie. Jej pierwszy
występ w radiu przyniósł jej popularność. Eva Duarte posiadała bardzo ciepły,
zmysłowy głos, który potrafił zahipnotyzować. Wkrótce została nazwana
SENIORIT" radia. W roku 1944, w wieku 25 lat założyła wraz z Peronem
prywatną niezależną politycznie rozgłośnię radiową, która bardzo szybko zyskała
wielu sympatyków.
Niedługo potem wyszła za Perona, mimo to zachowała swoją silną osobowość
i niezależność. Swoim postępowaniem zdobyła sobie miłość narodu, a zwłaszcza
jego biedniejszej części, którą nazywała moi kochani bezdomni". Zaczęło to
tworzyć kult jej osoby. Jej polityczny i socjalny światopogląd był znany każdemu
człowiekowi. Dzięki książce La razon de mi vilda" ( Sens mojego życia") i
działalności na rzecz biednych w postaci rozdawania pieniędzy i troszczenia się o
każdego kto się do niej zwróci o pomoc. Okazywała wielką miłość do klasy
robotniczej. Na wszelkie sposoby wydzierała państwowe pieniądze, narażając
kasę państwową na bankructwo. Eva Peron zwana Evitą, w przypływie miłości
budowała szpitale, przedszkola, rozdawała odzież dla biednych, zabawki dla
dzieci. W czasie Zwiąt Bożego Narodzenia wysyłała tysiące paczek dla biednych.
Dzięki temu została uznana za przyjaciółkę biednych i bojowniczkę.
W lipcu 1947 roku, w czasie podróży pełnej sukcesów po Europie, została
przyjęta na specjalnej audiencji u papieża Piusa XII, co jeszcze wzmocniło jej
popularność po powrocie do kraju.
Na początku lat 50-tych w wieku 29 lat zachorowała na raka. Pomimo
nieudanej operacji nie zmieniła trybu życia i nadal oddawała się pracy. W dniu
mianowania jej prezydentem jechała w otwartym samochodzie na rozpiętym
futrze, wbrew zaleceniom lekarzy; umierająca kobieta ważyła nie więcej niż 40
[ Pobierz całość w formacie PDF ]