[ Pobierz całość w formacie PDF ]
stałej, okresowej kontroli lekarskiej. Czas leczenia powinien być nie krótszy niż 6 miesięcy.
Leczenie doustnymi lekami jest sprawą indywidualną również w zakresie dawek i musi być
także prowadzone pod kontrolą lekarską. Dobór dawki takiego preparatu powinien się
odbywać na podstawie wykonywanych badań krwi.
- Jaka jest częstotliwość zachorowania na zatorowość płucną? Jak wygląda ten problem na
świecie, a jak w Polsce?
Z. G.: Trudno ocenić, jak wygląda zapadalność na zator tętnicy płucnej, ponieważ jest to
choroba rzadko rozpoznawana. Pełnej oceny zjawiska nie ma i dane są szacunkowe. Ocenia
się, że zatorowość płucna jest przyczyną hospitalizacji ok. 600 tys. rocznie pacjentów w USA,
z których umiera ok. 50 tys. osób.
P.P.: W Polsce badania nie są prowadzone, ale można statystycznie stwierdzić, że jest
podobna zachorowalność w przeliczeniu na liczbę mieszkańców. W Skandynawii
przeprowadzono taką próbę oceniającą częstość rozpoznawania zatorowości płucnej u osób
zmarłych. Patomorfolodzy rozpoznali zatorowość płucną u ok. 9% osób zmarłych w szpitalu.
Masywny zator mógł być bezpośrednią przyczyną zgonu w 7% przypadków. Należy
podkreślić, że śmiertelność w przypadku zatorowości płucnej nie leczonej wynosi ok. 30%,
natomiast w przypadku leczonej - 8%.
- Jakie są światowe tendencje w zakresie leczenia zatorowości?
Z.G.: Coraz szerzej korzysta się z metod nieinwazyjnych, jak też coraz częściej docenia się
znaczenie profilaktyki tej choroby. Poszukuje się nowych, lepszych środków
przeciwkrzepliwych, zarówno z grupy leków rozpuszczających skrzepy, jak i leków do
długotrwałego podawania. Wykorzystuje się do tego inżynierię genetyczną. Te nowe leki
powinny być bezpieczniejsze dla pacjentów, łatwiejsze w stosowaniu i nie wymagające
stałego kontrolowania (w przypadku leków doustnych).
P.P.: Taką światową tendencją jest od 2 lat wspomniane już oznaczanie we krwi stężenia D-
Didimerów, dzięki któremu można przekonać się o obecności lub nieobecności świeżych
skrzepów w organizmie.
- Dziękuję Panom za rozmowę.
Obecnie coraz częściej używa się w odniesieniu do zatorowości płucnej określenia: żylna
choroba zakrzepowo-zatorowa, ponieważ zródłem zatoru w tętnicach płucnych jest
zakrzepica żył kończyn dolnych.
Słowniczek
" Tętnica - naczynie, do którego krew jest czynnie tłoczona przez serce.
" %7łyła - naczynie, które biernie doprowadza krew do serca.
" Zator - zamknięcie lub zwężenie światła tętnicy materiałem zatorowym niesionym z
prądem krwi, najczęściej skrzepliną.
" Skrzep - krew, która przeszła w stan stały w następstwie wynaczynienia (wydostała się
poza układ naczyń krwionośnych).
" Skrzeplina - krew, która przeszła w stan stały w obrębie układu naczyniowego.
Czy wiesz, że...
Na powstanie zatorowości płucnej są szczególnie narażeni:
" chorzy długotrwale unieruchomieni po zabiegach operacyjnych,
" osoby po przebytym zapaleniu żył,
" ludzie z defektem genetycznym, polegającym na tym, że ich krew bardzo łatwo
krzepnie,
" zawodowi kierowcy spędzający kilkanaście godzin dziennie w pozycji siedzącej.
Do innych czynników ryzyka należą: otyłość, podeszły wiek, nowotwory złośliwe.
"%7łyjmy dłużej" 11 (listopad) 2000
[ Pobierz całość w formacie PDF ]